აღაჯი
აღაჯი (თურქ.) — მეძენაშ ოზჷმალი ართური ხოლო ბჟაეიოლ ქიანეფს დო საქორტუოს გვიანიშ შქა ოშწანურეფს. აღაჯი თურქული ზიტყვა რე დო ჯაშ სვაიას შანენს. დუდშენო თინა შარეფს დოშქუმალირი სვაიეფს შქას მეძენას გჷმოხანტუნდჷ. უკული თინაქ ბორჯიშა გერსხილი ოზჷმალო გჷნირთჷ დო ცხენენჯიშით ართ სათშა გულირ მეძენას ომანგუდჷ. თეშ გეშა თიში ზჷმა შხვადოშხვა ბორჯის 5,7-6,7 კმ ფარგალეფს იძანძუდჷ. აღაჯიშ პარალელურო იხვარებაფუაფუდჷ ეჯი.
ლიტერატურა
რედაქტირაფა- ჯაფარიძე გ., ქორთული სხუნუეფიშ ენციკლოპედია, ტ. 2, ხს. 47, ქართი, 1977 წანა.