ჯორჯ გორდონ ბაირონი: გინორთი გინოჯინეფს შქას

დინორექ დილასჷ დინორექ ქეგიაძონუ
ღოზი 9:
ბაირონიშ დიდი პოპულარობაქ "ჩაილდ ჰაროლდიშ" გჷმობჟინაფათ დიჭყჷ. პოემაშ გერგეზიქ, მენდწაულირ ახალმორდუ არისტოკრატიქ, მალას გინირთჷ სინანდულეშ წინანდეგო არყაფილი პიროვნებაშ სინონიმო. პოემას გიშმაძახანს პროტესტი რსაფილი სოციალური ნწყილობა ჸურე; [[საფრანგეთი]]შ განმანათლებლური იდეეფიშ ჟინჯირათ ბაირონ სოციალური მოუწესრიგებლობაშ დო ეროვნული დარუაშ ბაძაძეფს ზნეობაშ დოლაფას დო ურჩქინჯობას გორუნს. პოემაშ თემატიკური, კომპოზ. (დღაურიშ ფორმა, ლირიკულ გინორთაფეფი), პოეტიკურ სიახალეფი ჯგირო ომანგჷდჷ თხზულებაშ რთულ წოროხანურ პრობლემატიკას.
 
ბაირონქ მუშ ირიშმაკათაფუ მელანქოლიური განწყობილებათ თაშნე გედვალირ "თელქიანაშ სევდაშ" გუმმახანტალ პოეტო გინირთჷ. ბაირონიშ ტრაგიკულ მსოფლაღქმაქ მეტი სიტომბათ გიმირჩქინჷ დუდი 1813-1816 ქიმინელ ბჟაეიოლური პოემეფიშ ციკლის ("გიაური", "აბიდოსაეი სანოსო", "კორსარი", "ლარა", "კორინთიშ ალყა", "პარიზინა"). თე ტიპური რომანტიკული პოემეფიშ გმირეფიგერგეზეფი ასახიერენა აბსტრაქტულ პროტესტის ისტორიაშ სინამდვილეშსინანდულეშ მიმართჸურე. თინეფთინეფი ჩვეულებრივრჩქვანილობური აბრაგეფი, მეკობრეეფი, ჯარალუას მოკვათილი ადამიერეფი რენა - ძალიერეფი, პეკი, დო ოღუპალო განწირულეფი. პოემეფიშ სიუჟეტი ეგზოტიკური ბჟაეიოლუშ ფონს ივითარებივითარებუ.
 
დრამატულიე ბაირონიშ ლერსეფიშ ციკლითი "ებრაული მელოდიეფი" ([[1814]]-[[1815]]), ნამუეფსუთ შურობუმუშ დინაფაშ ჭუაწკუმა ართო გჷმოხანტილიე ადამიერიშ ნძალაში დო გომორძგვაფაშ რწუმა. შვეიცარიას დოჭარილ ლერსეფს დო პოემეფს ასახულიე ბაირონიშ დინახლენი წინანდეგობრივი განწყობილებეფი - უმენდობა დო, თე შვანც, დუდიშობაშო ლჷმაშ ჸუმენი; წინანდეგობრივიე თაშნეშე ფილოსოფიური-დრამატული პოემა "მანფრედი" ([[1817]]), ნამუშ გმირი უკიდურესი ინდივიდუალისტიე, ზოხო გერინელიე, სარწუმებაშ, ნძალაალობაშ დო დიდებაშ მოვარიე; თაშნეშე თის წანს ადამიანური არზიშ ნძალა, ნამუთ იმორჩილენს ორთაშ შურეფს. თე პოემა ფაუსტური იდეაშ რომანტიკული ინტერპრეტაცია რე. ათეშნერი შურიერზამაშიე მისტერია "კაენი" ([[1821]]); ბიბლიური გმირი გიმოჸონაფილიე უშურიგებ მოარყეთ, ნამუთ ღორონთის ეარყებ დო ადამიერიშ ბედნიერებაშ მიოჭირინაფალო რსაფილიშ ვარაფაშ დო ლჷმაშ შარას გიშმეგორუნს. [[1817]]-შე ბაირონიშ შემოქმენდაფას იტომბარებ ინტერესი სოციალური პრობლემეფიშ მიმართ("ტასოშ ჩიული", [[1817]]; "მაზერა", [[1818]]; "ჩაილდ ჰაროლდიშ" ჟირი ეკონია ცქვაფა, [[1816]]-[[1817]]); პოლიტიკური მოტივეფითიე გონძღილირი ტრაგედიეფი "მაჩინო ფალიერო, ვენეციაშ დოჟი", "სარდანაპალი", "ჟირი ფოსკარი" (სუმხოლო[[1821]]); ბაირონიშ მემკვიდრეობას მნიშვნელუანი აბანი უკინებ პოლიტიკური დო ლიტერატურული დინორეშ მაკათაფუ სატირას ("ბეპო", [[1818]]; "ირლანდიელი ავატარა", [[1821]]; "სამსჯავროს ხილვა", [[1822]] დო შხვა).