ვლადიმირ-სუზდალიშ სათარო

ვლადიმირ-სუზდალიშ სათაროX-XIII ოშწანურეფს, რუსეთიშ ფეოდალური სათარო წყარმალუ ოკაშ დო ვოლგაშ შქას. X ოშწანურაშახ თე დიხას ოხორანდჷ ფინურ-უნგრული ტომეფი. X ოშწანურაშ ბოლოს, თე ტერიტორიას კოლონიზაცია დიჭყეს სლოვენეფქ დო კრივიჩეფქ, ნამუსჷთ შედეგო მაჸუნჷ აბანური ტომეფიშ გორუსაფაქ დო ველიკორუსი კათაშ გჷმოქიმინუაქ. X-XI ოშწანურეფს გეჸვენჯი ნოღეფქ გორჩქინდჷ: როსტოვი, იაროსლავლი, მურომი, სუზდალი. სათაროშ ცენტრი რდჷ როსტოვი, ნამუთ კიევიშ რუსეთის სიჭყანიერეშ პერიოდის დჷთმოჸუნდჷ დო ხარკისჷთ უგანდჷ კიევიშ თარეფს.

ვლადიმირ-სუზდალიშ სათარო
რუს. Владимиро-Суздальское княжество

სათარო








11571389





გერბი

აკოცჷმილი კიევიშ რუსეთი
ნანანოღა ვლადიმირი
რელიგია მართლმადიდებლობა
დუდალაშ ფორმა მონარქია
ისტორია
 - დირსხუ 1157
 - ქაკათჷ მოსკოვიშ დიდი სათაროს 1389
ათე სტატია რე ნორთი სერიაშე რუსეთიშ ისტორია
რუსეთის გერბი

ვოლგა ბულგარეთი
ხაზარეთი
ჯვეში სლავეფი
კიევიშ რუსეთი
რუსეთიშ სათაროეფი
ნოვგოროდიშ რესპუბლიკა
ვლადიმერიშ სათარო
მონღოლეფიშ მიშაბურსუა
მონღოლეფიშ უღუ
ლიტვაშ დიდი სათარო
მოსკოვიშ დიდი სათარო
რუსეთიშ ომაფე
რუსეთიშ იმპერია
ობორჯე თარობა
სხუნუეფიშ რუსეთი
სხუნუეფიშ რსხუ
რუსეთიშ ფედერაცია

რუსეთიშ პორტალი
  •  •  

1054 წანას, როსტოვიშ დიხაქ ვსევოლოდ იაროსლავიშ სქის ერგჷ. 1108 წანას, ვლადიმირ მონომახიქ წყარმალუ კლიაზმას ქჷდარსხუ ჯიხაზურგა ვლადიმირი. იური დოლგორუკიშ ბორჯის სათაროქ მიჭყანიერჷ, აკიგჷ მუსხირენ ნოღაქ (გამანგარეს მოსკოვი, 1156); ოსხირი გუჭყეს ვლადიმირ-სუზდალიშ სკოლას. იური დოლგორუკიშ კიევს გოთარაფაშ უკული ვლადიმირ-სუზდალიშ თარო გჷნირთჷ თიში ქომოლსქუა ანდრია ბოგოლიუბსკიქ (1157-1174), ნამუთ მუმაშ პოლიტიკას აგჷნძორენდჷ დო ვლადიმირ-სუზდალიშ სათარო რუსეთიშ ცენტრო იკოროცხუდჷ. თიქ გუძინჷ ნ. ვლადიმირს დო თექ გეგნიღჷ თარიშ რეზიდენცია (ბოგოლიუბოვო, ვლადიმირშე 10 კმ-ს). 1169 წანას, ანდრიაქ კიევშა ილესქერუ, ქჷდიჸუნუ დო თარო ქჷდარინუ მუშ ჯიმა გლები. 1170 წანას, ობორჯეთ ქჷდიჸუნუ ნოვგოროდჷთ.

ანდრია ბოგოლიუბსკი ოცადუდჷ ვლადიმირი რუსეთიშ ქირსიანობაშ ცენტრო გჷნურთინუაფუდჷკონ. თეჯგურა პოლიტიკაშ შედეგი რდჷ საოხვამე არქიტექტურაშ დო კულტურაშ გოფალუა. 1174 წანას, ანდრია ბოგოლიუბსკი აკორაგადაფილი ბოიარეფქ დოჸვილეს. სათაროს ერია-მორიაქ ქჷდიჭყჷ. საბოლათ გიმორძგუ ანდრიაშ ჯიმა ვსევოლოდ დიდ ბუდექ (1176-1212). თინა წჷმოძინელო აგჷნძორენდჷ მუამუშიშ დო ჯიმაშ პოლიტიკას. 1203 წანას, თიქ კინ აკორაბადუ კიევი, 1207 წანას — ქჷდიჸუნუ რიაზანი. ხანეფიშემაჭარალეფს თიშა „დიდი“ უჯოხოდეს. ვსევოლოდიშ საქვარქ ჩინებულ თხობელუას „ამბე იგორიშ ლესქერუაში“-ს ეიხანტჷ. თიში ღურაშ უკული, ვლადიმირ-სუზდალიშ სათაროს კინ ერია-მორიაქ ქჷდიჭყჷ. 1218 წანას, ხვისტაშა გეშართჷ ვსევოლოდიშ ქომოლსქუა იურიქ. თიქ კინ გამანგარჷ ვლადიმირ-სუზდალიშ სათაროშ ჰეგემონია რუსეთიშ სათაროეფს შქას, 1220 წანას, გიორჯგინჷ ვოლგაშ ბულგარეფს დო 1221 წანას ქჷდარსხჷ ნიჟნი-ნოვგოროდი.

1238 წანას, ბათო-ყაენიშ ურდუმეფქ აკორაბადეს ვლადიმირ-სუზდალიშ სათარო, დოჭვეს დო აკარღვეს ნოღეფი მარა თათარ-მონღოლეფიშ უღუქ ვაშილებუ ვლადიმირ-სუზდალიშ სათაროს ინორსხილი პოლიტიკური დო კულტურული ტრადიციეფიშ ეშაჸოთამა. თე ტრადიციეფი XIV-XV ოშწანურეფს გაგჷნძორჷ დო გავითარჷ მოსკოვიშ სამთავროქ ართოიანი ცენტრალიზაფილი სახენწჷფოშ დორსხუაფაშ პროცესის.

ვლადიმირ-სუზდალიშ სათაროშ მამართალეფი რედაქტირაფა

ჯოხო მართუალაშ წანეფი
ანდრია ბოგოლიუბსკი. 1168 - 1174
მიქაელი 1174 - 1176
ვსესლოდ ბოგოლუბსკი 1176 - 1212
იური II 1212 - 1216
კონსტანტინე I 1216 - 1218
იური II, მაჟირაშა გომაფაფა 1218 - 1238
იაროსლავ II 1238 - 1246
სვიატოსლავ III 1246 - 1249
ანდრეი II 1249 - 1252
ალექსანდრე ნეველი. 1252 - 1263
იაროსლავ III 1264 - 1271
ვასილი იაროსლავის ძე 1272 - 1277
დიმიტრი ალექსანდრეშ სქი 1277 - 1294
ანდრეი ალექსანდრეშ სქი 1294 - 1304
მიქაელი ტვერალი 1304 - 1318
იური მოსკოვალი 1318 - 1322
დიმიტრი ტვერალი 1322 - 1326
ალექსანდრე ტვერალი 1326 - 1327
ივანე I მოსკოვალი 1328 - 1341
სიმონ მოსკოვალი 1341 - 1353
ივანე II მოსკოვალი 1353 - 1359
დიმიტრი კონსტანტნეშ სქი 1359 - 1362

ლიტერატურა რედაქტირაფა