ქაღარდი თაშნეშე ქარღადი (მეხოლაფირო იტალ. bombagia-შე < ლათ. bombacium-შე ‘ბამბე’, მაართაწყუთ იკოროცხუ ირანული[1]) — თხჷთხჷ, ტაბაცა მატერია, ნამუთ თარო ჩანარული ინჭკიშე აკმოდირთჷ. უმენტაშო ოჭარალო დო ობეშტალო გჷმირინუაფუ. შხვა გოფაჩილი გჷმორინაფა რე: გაკირალი მეშქაშალა (მუყაო), ჰიგიენური ქაღარდი (ქაღარდიშ ხეშქოსალი, ტუალეტიშ ქაღარდი), დეკორაციული ქაღარდი (სამანგ. შპალერი).

ქაღარდეფიშ გვართა
კოდი, ნამუთ ოძირანს, ნამჷ-და ქაღარდიქ მაჟირაშა ხოლო შილებე გინომუშებულქ იჸუასჷნ.

ისტორია რედაქტირაფა

ქაღარდიქ მაართაშე ჩინეთის, ჯვ.წ. 105 წანას გორჩქინდჷ. ჩინურ ქაღარდის ბამბუკშე, ჯაპიშ ფურცელეფშე დო აბრეშუმიშ ინჭკეფშე აკეთენდეს. VII ოშწანურას, არაბეფი ქაღარდიშ წარმებას უმოსი შხვა მასალას ხვარენდეს - ნორშვის დო ბამბეს. ევროპას ქაღარდიქ XIV ოშწანურას გიფაჩჷ. მაართ ქაღარდიშ მაკეთებელი ქარხანაქ საფრანგეთის 1350 წანას დირსხუ. XIX ოშწანურას, ქაღარდიშო ოხვილური მასალაშა ცელულოზაშ გეძინა ქჷდიჭყეს, ნამუქჷთ ქაღარდიშ წარმება მასობურო გჷნირთინუ.

ქაღარდიშ უშხუაში მაწარმალეფი რედაქტირაფა

ლიტერატურა რედაქტირაფა

  • ნანა მაჭარაშვილი, ნინო სილაგაძე (2007). ხელოვნება. თბილისი: „მერიდიანი“. 

რესურსეფი ინტერნეტის რედაქტირაფა

  1. Фасмер М. Этимологический словарь русского языка: В 4-х т.: Пер. с нем. — 2-е изд., стереотип. — М.: Прогресс, 1987. — Т. 1, с. 240—241