ტარიელ ჭანტურია

ტარიელ ჭანტურია (დ. 11 კვირკვე, 1932 წანა, სუფსა, ლანჩხუთიშ მუნიციპალიტეტი) — ქორთუ ჭარუ.

გათუ ქართიშ სახენწჷფო უნივერსიტეტიშ ფილოლოგიაშ ფაკულტეტიშ ჟურნალისტიკაშ გჷნართი (1956). მაართა ლერსი "ნადირობა" გჷმაბჟინუ 1951 წ. მაართა პოეტური კათელი „ლტოლვა“ — 1964 წ. ლიტერატურულ ასპარეზშა გიშარჩქინაწკჷმა ართო გებენი ექსპერიმენტეფიშ გეშა ჯარალუაქ მალას ქიჸუჯუ ახალნორდი პოეტიშ გჷშარჩქინა, გჷშაკერძაფილო თიში ნჭუაფა სიახალაშა. პატონ ტარიელი მუშ ლერსეფს ხშირას გჷმირინუანს ირონიას, პაროდიას, პარადოქსის, გროტესკის, სლენგის. თიშ თარი კათელეფი რე: "ოკვანწაია" (ქორთ. „საქანელა“ (1965)), "ქუა დო ლჷმა" (ქორთ. „ქვა და ომი“ (1967)), "ახალი თუთა" (ქორთ. „ახალი მთვარე“ (1970)), "ჟირი" (ქორთ. „ორნი“ (1972)), "ოკოხარცქილი სერპანტინი" (ქორთ. „დაწყვეტილი სერპანტინი“ (1973)), "წყჷნარი ბჟაში წანა" (ქორთ. „წყნარი მზის წელიწადი“ (1975)), "თოფურობაში ოშწანურა" (ქორთ. „თაფლობის საუკუნე“ (1978)), "პოემეფი" (ქორთ. „პოემები“ (1979)), "სტრესეფი დო ზიტყვეფი" (ქორთ. „სტრესები და სიტყვები“ (1980)), "გიშნაგორა" (ქორთ. „რჩეული“ (1982)), „ბოლთა“ (1893), "ჭარუშ ჭითა წიგნი" (ქორთ. „მწერლის წითელი წიგნი“ (1985)) დო შხვა. ჭანტურიას თაშნეშე ორხველჷ ბაღანეფიშ ლერსეფიშ კათელია, კრიტიკული ჭარილეფი, ნათანგეფი დო შხვა. თიში ლერსეფი თანგილი რე ბრელ ნინაშა.

რესურსეფი ინტერნეტის

• ტარიელ ჭანტურიაშ ნახანდეფი ლიბ.ჯე-ს^{[ღურელი რსხილი]},

ლიტერატურა

• კვერენჩხილაძე, რ., ქორთული სხუნუეფიშ ენციკლოპედია, ტ. 11, ხს. 382, ქართი, 1987 წანა.