ფერცველობა

მაჩხონაფალიშ ფერცველობაშ დღხუ (ეიშანუაფუ 6(19) მარაშნათუთას) — 12 ოღრონთე დღახუშე ართ-ართი. არსხუაფჷ იოსე ქირსეშ თექიანური რინაშ ართ-ართ ჩინებულ ეპიზოდის. ფერცველობაშ გეშა თხობელენს მახარებელი მათე (XVII, 1-13), მარკოზი (VI, 2-13) დო ლუკა (IX, 28-36).

ფერცველობაშ ხატი (მა-15 ოშწანურა, ნოვგოროდი)

ახალი აპიანიშ მეჯინათ, იოსე ქირსექ მუში მორწაფეეფშე გეგშაგორჷ პეტრე, იაკობი დო იოანე დო თინეფწკჷმა ართო თაბორიშ გვალაშა გეშართჷ ოხვამურო. სოიშახ მაჩხონაფალი იხვამანდჷნ, შულადირ მორწაფეეფს ქუდარულეს. გოკურცხინაფაშ ბორჯის ქოძრეს, ნამჷ-და იოსე ქირსექ ფერი ითირჷნ: „დო ითირჷ თინეფიშ წჷმი შხვატ ფერო დო გიბარჩხალჷ პიჯი თიშიქ მუჭოთ ბჟა, დო მუკაქუნალქ თიში გჷნირთჷ ატატიათ მუჭოთ თე“ (მათე XVII, 2). თე ბორჯის მაჩხონაფალიშ ელახ ჟიცაშური დიდებათ გოქუნელი მოსე დო ელია წჷმიმორაგადე გერდეს, ნამუეფით მაჩხონაფალწკჷმა თი ნებაშე დო ტანჯებაშ გეშა რაგადანდეს, ნამუეფით თის (იოსე ქირსეს) იერუსალიმს ელუდჷნ. თეშ მაძირაფუ მორწაფეეფი ურაგადუ ნეტარებაქ გეჭოფჷ დო გოჸვიინაფილი პეტრექ უნებურო წაჷმიძახჷ: „მოძღუარ ჯგირ რენო ჩქინი თაქიანი რინა. დო დოიტენთ თაქ სუმ ტალავარ: ართი სით, ართი მოსეს დო ართი ელიაის“ (ლუკა IX, 33). თე ზიტყვეფიშ რაგადიშ უკული თე მუნაფაქ ქეგიოდირთჷ თინეფს, დო მუნაფაშე ირჩქილებედჷ ხონარი ღორონთიშ: „თენა რე სქუა ჩქიმი ოჸოროფუ, ნამუთ მა სასურეთ გინოვორთჷნე. თის მურჩქილეთ“ (მათე XVII, 5). შქურინაფილი მორწაფეეფქ პიჯგიმე ქიგიხუეს, თინეფშა იოსექ ქიმერთჷ, ხე გეუწაწჷ დო უწუ: „გედირთით დო ვაგაშქურნანი“ (მათე XVII, 7). მჟამსჷთ თინეფქ გიჯინესჷნ, მოსე დი ელია სოთინ ვაჩქუდეს.