აგრონომია
აგრონომია (ჯვ.-ბერძენ. ἀγρός — მინდორი, νόμος — კანონი; ზიტყვაზიტყვათ — მენცარაფა მემინდორალაშ კანონეფიშ გეშა) — ოფუტე-ომეურნე წარმებაშ მენცარული ოსხირი, ოფუტეშ მეურნალაშ არძა დარგიშ რჩქინაშ ართობურალა. ოფუტე-ომეურნე წარმებაშ თეორიაშ დო პრაქტიკაშ გოვითარაფაშ შედეგო აგრონომიაშე გეგშერთჷ, ოფუტეშ მეურნალაშ ეკონომიკა და ორგანიზაციაქ, ზოოტექნიკაქ, მენცარაფაქ ოფუტე-ომეურნე მანქანეფიშ გეშა, ოფუტე-ომეურნე პროდუქტეფიშ გინომუშაფაშ ტექნოლოგიაქ დო შხვაქ. აგრონომიაშ ჩინებას ასე იგურიშხონარებჷ აგრონომიულ მენცარობეფიშ კომპლექსის დო ოფუტე ომეურნე კულტურეფიშ მოჸონაფაშ პრაქტიკულ მოხუჯეფს (ზოგადი დიხაშხანდაფა, აგროქიმია, აგროფიზიკა, მეჩანარალა, სელექცია, მეთასალა, ფიტოპათოლოგია, ოფუტე-ომეურნე ენტომოლოგია, ოფუტე-ომეურნე მელიორაცია დო შხვა). მენცარული აგრონომია გერსხჷ ზოგად ბიოლოგიას, გენეტიკას, დიხამარჩქინჯალას, ჩანარეფიშ ფიზიოლოგიას, ბიოქიმიას, მიკრობიოლოგიას, ბიოფიზიკას, ოფუტე-ომეურნე მეტეოროლოგიას დო შხვა ორთაშრაგადუაშ მენცარალეფს. აგრონომია გჷმირინუანს ლაბორატორიულ დო ოვეგეტაციე მეთოდეფს, ოველე ცადაფას, თაშნეშე დიხაშ, ჩანარალაშ დო თ. უ. ოექსპედიციე გჷთონაკვერუეფიშ შედეგეფს.
ლიტერატურა
რედაქტირაფა- ქორთული სხუნუეფიშ ენციკლოპედია, ტ. 1, ხს. 71-73, ქართი, 1975 წანა.