ისლამ ქარიმოვი
ისლამ აბდუგანიშ სქი ქარიმოვი (უზბეკ. Ислом Абдуғаниевич Каримов; რუს. Ислам Абдуганиевич Каримов; დ. 30 ღურთუთა, 1938, სამარყანდი - ღ. 2 ეკენია, 2016, ტაშკენტი) — უზბეკეთიშ პრეზიდენტი 1990 წანაშე 2016 წანაშ 2 ეკენიაშახ, ღურაშახ.
ისლამ ქარიმოვი Ислом Каримов | ||
უზბეკეთიშ 1-ა პრეზიდენტი | ||
---|---|---|
პოსტის გერინაშ ბორჯი | ||
24 მელახი, 1990 – 2 ეკენია, 2016 | ||
ვიცე-პრეზიდენტი | აბდულჰაშიმ მუტალოვი | |
წიმოხონი | საპრეზიდენტო პოსტიშ მიშაღალა | |
მონძე | ნიგმატილა იულდაშევი | |
დუნაბადი | 30 ღურთუთა, 1938 სამარყანდი, უზბეკეთიშ სსრ, სსრრ, (ასე უზბეკეთი) | |
ნაღურა | ეკენია 2, 2016 (78 წანერი) ტაშკენტი | |
პოლიტიკური პარტია | უზბეკეთიშ კომუნისტური პარტია (1964–1991) უზბეკეთიშ ოკათე-დემოკრატიული პარტია (1991–2007) უზბეკეთიშ ლიბერალურ-დემოკრატიული პარტია (2007–ასე) | |
მუმა | აბდუღანი ქარიმოვი | |
ნანა | სანობარ ქარიმოვა | |
ალმასქუ | ტატიანა კარიმოვა | |
სქუალეფი | გულნარა ლოლა | |
საქვარუა | პოლიტიკოსი, ეკონომიკურ მენცარობეფიშ კანდიდატი | |
რელიგია | ისლამი | |
ჯილდოეფი | ინჟინერ-მექანიკოსი, ეკონომისტი |
ქარიმოვი ირდუდჷ სამარყანდიშ ომბოლეფიშ დუდმიკაფორუს. 1989 წანას, თინა უზბეკეთიშ სხუნუეფიშ რსხუშ კომუნისტური პარტიაშ მაართა მელამოსეთ გჷნირთჷ. 1990 წანაშ 24 მელახის, უზბეკეთიშ სხუნუეფიშ სოციალისტური რესპუბლიკაშ პრეზიდენტო გჷნირთჷ. 1991 წანაშ 31 მარაშინათუთას თიქ გჷმაცხადჷ უზბეკეთიშ ზოხორინალა დო 29 ქირსეთუთას 86%–ით მიგჷ უზბეკეთიშ მაართა საპრეზიდენტო გიშაგორუეფი. კარიმოვიშ ხეშუულება გიშეგორუაფუ ავტორიტარიზმით, ნამუთ ოპოზიციურ პარტიეფს ვარძენს საქვარუაშ კვარზალს.[1]
ლიტერატურა
რედაქტირაფა- Bohr, Annette (1998). Uzbekistan: Politics and Foreign Policy. London: Royal Institute of International Affairs. ISBN 1-86203-081-2.
- Schatz, Edward (2006). „Access by Accident: Legitimacy Claims and Democracy Promotion in Authoritarian Central Asia“. International Political Science Review 27 (3): ხს. 263–284. DOI:10.1177/0192512106064463.
რესურსეფი ინტერნეტის
რედაქტირაფავიკიოწკარუეს? რე ხასჷლა თემაშენ:
სქოლიო
რედაქტირაფა- ↑ Gulsen Aydin, Orta Dogu Teknik Universitesi, "Authoritarianism versus democracy in Uzbekistan: domestic and international factors", (Ankara: METU, 2004), p. 41.