პავლე ინგოროყვა
პავლე იესეშ სქი ინგოროყვა (ქორთ. პავლე იესეს ძე ინგოროყვა; დ. 1 გერგობათუთა, 1893, ფუთი, რუსეთიშ იმპერია — ღ. 20 გერგობათუთა, 1983, ქართი, საქორთუოშ სსრ, სსრრ) — ქორთუ ისტორიკოსი დო ფილოლოგი.
| პავლე ინგოროყვა | |
 | |
| დაბადებაშ თარიღი: | |
|---|---|
| დაბადებაშ აბანი: | |
| ღურაშ თარიღი: |
გერგობათუთა 20, 1983 (90 წანერი) |
| ღურაშ აბანი: | |
| მენოღალობა: | |
| ომენცარე სფერო: | |
| სამუშაშ აბანი : |
საქორთუოშ სახენწჷფო მუზეუმი |
| ალმა-მატერი: | |
.svg){kind=small}
პავლე ინგოროყვა გურაფულენდჷ სანქტ-პეტერბურგიშ სახენწჷფო უნივერსიტეტის, ნამუთ გათუ 1916 წანას. რდჷ საქორთუოშ ჭარუეფიშ რსხუშ ართ-ართი დუმარსხუაფალი 1917 წანას. 1917-1919 წანეფს რდჷ "საქორთუოშ ერუანული სხუნუ"-შ მაკათური. 1918 წანაშ 26 მესის, ინგოროყვაქ ხე მაჭარჷ საქორთუოშ ზოხორინელობაშ აქტის. ინგოროყვა აპროტესტენდჷ საქორთუოშ 1921 წანაშ ოკუპაციას. 1921-1923 წანას ოკათუდჷ "შავჩოხიანები"-შ ("უჩაღართიანეფი") ბუნას. 1924-1925 წანეფს ინგოროყვა მუშენდჷ ქორთული მენცარული დო ლიტერატურული ჟურნალიშ "კავკასიონი" რედაქტორო. ჟურნალი დოკილუ ბოლშევიკურ რეჟიმქ.
1925 წანას ინგოროყვაქ დარსხუ გიშაშქუმალა "ქართული წიგნი", ნამუქჷთ 1926-1928 წანეფს გიშაშქჷ ილია ჭავჭავაძეშ ნაჭარეფი XI ტომო. "ქართული წიგნი"-ქ დიკილჷ 1933 წანას.
1929-1940 წანეფს მუშენდჷ საქორთუოშ სახენწჷფო მუზეუმიშ (ასეიან საქორთუოშ ერუანული მუზეუმი) ხეშნაჭარეფიშ დეპარტამენტიშ მადუდეთ. 1940-1950 წანეფს რდჷ ისტორიაშ ინსტიტუტიშ უნჩაში მარკვიებელი. 1958 წანას, ინგოროყვა რდჷ ხეშნაჭარეფიშ ინსტიტუტიშ (ასეიან საქორთუოშ ხეშნაჭარეფიშ ერუანული ცენტრი) ართ-ართი დუმარსხუაფალი. თაშნეშე, ინგოროყვა რდჷ ჸილოშტყებამიშ რკვიებეფიშ კომისიაშ მაკათური.
პავლე ინგოროყვაშ ომენცარე ინტერესეფიშ სფერო რდჷ: ქორთული ლიტერატურაშ ისტორია, საქორთუოშ ისტორია, რუსთველოლოგია, ქორთული ხეშნაჭარეფიშ ისტორია დო შხვა. ბჟადალიშ მენცარეფიშ აზრით ინგოროყვაშ ნაჭარეფიშ ომენტაშობა ტენდენციური დო ეთნო-ნაციონალისტური ხასიათიში რე, გიშაკერზაფილო ჸეთი ოკითხეფი ნამუეფით ორხველჷ ქორთუეფიშ დო აფხაზეფიშ ეთნოგენეზის.
პავლე ინგოროყვაქ ღურუ 1983 წანაშ 20 გერგობათუთას, 90 წანერქ. დასაფულებური რე დიდუბეშ პანთეონს.
გიშნაგორა პუბლიკაციეფი
რედაქტირაფა- რუსთაველიანა, ქართი, 1926 (200 ხს.)
- რუსთაველი დო თიში პოემა, ქართი, 1937
- გიორგი მერჩულე: მავითა ოშწანურაშ ქორთუ ჭარუ, ქართი, 1954 (1000 ხს.)
- ნიკოლოზ ბარათაშვილი, ქართი, 1938
- აკაკი წერეთელი, ქართი, 1940
- ილია ჭავჭავაძე, ქართი, 1951 (200 ხს.)