აფხაზეფი

აფხაზეფი (აფხ. аҧсуаа, აფსუა) — ოორუე-ბჟადალ საქორთუოს, აფხაზეთიშ ისტორიულ რეგიონს მახორუ აბორიგენული მახორობა. რაგადანა აფხაზურ ნინაშა. 1989 წანაშ ეჭარუათ, საქორთუოს 95,9 ვითოში აფხაზი ოხორანდჷ, აფხაზეთის ასსრ-ს — 93,3 ვითოში, ედომუშამო სხუნუეფიშ რსხუს - 105 ვითოში.

აფხაზეფი ეთნიკურო ომოჯგირჷნა ოორუეკავკაციური წჷმოულობაშ ადიღეფს დო უბიხეფს. თეშ მოხ, აფხაზეფს კულტურულ დო საჸოფარინე მუშობურობეფს უმოსი საართო უღჷნა ქორთუეფწკჷმა. თინეფწკჷმა ოშწანურეფიშ გოძვენას ართობურ წორორინაქ დო მეჭედელ ურთიართობაქ გოლინა იღვენუ მუჭოთ ნინაშა, თეშ აფხაზეფიშ ანთროპოლოგიაშა ხოლო.

ლიტერატურა

მარიამ ლორთქიფანიძე, აფხაზები და აფხაზეთი, თბილისი, 1990
გერონტი გასვიანი, აფხაზეთი: ძველი და ახალი აფხაზები, თბილისი, 1998
გერონტი გასვიანი, ქართველი მეცნიერები პავლე ინგოროყვას შეხედულებებზე აფხაზეთისა და აფხაზების შესახებ, ივ. ჯავახიშვილის სახ. ისტ. და ეთნოლოგ. ინ-ტი, სულხან-საბა ორბელიანის პედაგოგ უნ-ტი, თბილისი, 2003
ეთნოსები საქართველოში, აფხაზები, სტატიის ავტორი გ. ანჩაბაძე, თბილისი, ( სტატია „აფსუა“)
როლანდ თოფჩიშვილი, კავკასიის ხალხთა ეთნოგრაფია ეთნიკური ისტორია, ეთნიკური კულტურა, აფხაზები, თბილისი, 2007
კახა კვაშილავა, ისტორიული სამურზაყანო (XVII-XVIII სს. მიჯნა – 1840 წ.). საკვალიფიკაციო ნაშრომი ისტორიის დოქტორის /Ph.D/ აკადემიური ხარისხის მოსაპოვებლად, თბილისი, 2009
ნუგზარ ანთელავა , აფხაზური მითები , რიტუალები , სიმბოლოები .( სტატია „აფსუა“) გვერდი 80 - 81 თბილისი,2006
(რუს.) Ш. Нал-Ипа, Апхазы, Сухуми, 1960
(რუს.) З. В. Анчабадзе, Очерк энической истории абхазкого народа, Сухуми, 1976
(რუს.) И. Г. Антелава. Очерки истории Абхазии XVII – XVIII вв., Сухуми, 1951

რესურსეფი ინტერნეტის

ვიკიპედიაშ რედაქტორეფიშ გინოჭყვიდირით, სტატიას „აფხაზეფი“ მესხუნაფილჷ აფჷ გიშნაგორა სტატიაშ სტატუსი. აფხაზეფი ვიკიპედიაშ საუჯგუშო სტატიეფიშ ერკებულს რე.