პანთეონი

პანთეონი (ლათ. Pantheon < ბერძ. Pantheion < pan - არძო - theos - ღორონთი).

1. არძო ღორონთიშ ოხვამე ჯვეში რომც.

2. გჷმორჩქინელი ადამიერეფიშ სასაფულე, ვარა აკარდამა, მუჭოთ წესინ, პანთეონშო ირინუანა ოკულტე კილადანიშ ნოდგჷმეფც. ათეშნერი რდჷ უესტმინსტერიშ ოაბატე ლონდონც (1245-1745), სენტ-ჟენევიევიშ ოხვამე პარიზის (1764-1790, პანთეონო გინირთჷ 1791 საფრანგეთიშ დიდი რევოლუციშ ბორჯის).

საქორთუოს 1929 წანას, ა. გრიბოედოვიშ ღურაშ მა-100 წანაშდუც, მთაწმინდას მამადავითიშ ოხვამეშ ოზექ ოფიციალურო გეგმეცხადჷ ჭარუეფიშ დო ოჯარალუ მოქარანეეფიშ ქართიშ პანთეონო. ქართის გჷმორჩქინელ მენცარეფიშ დო ოჯარალუ მოქარანეეფშო რე ხოლო დიდუბეშ პანთეონი დო საბურთალოშ პანთეონი.

ქოძირით თაშნეშე

ლიტერატურა

ქსე, ტ. 7, ხს. 662, ქთ., 1984